O książce: 1971 / Od wydawcy Istnieją książki, w których autentyczna szczerość i dokumentacja wydarzeń ekscytuje czytelnika bardziej niż dzieła pisane według wszystkie prawa rzemiosła literackiego. Takie książki powstają zazwyczaj spod piór naocznych świadków, osób, które przeżyły wszystko, o czym mowa. Jednym z takich dzieł jest opowiadanie Marianny Juzefowej Dołgowej „U stóp Starego Zamku”. „Urodziłem się w 1925 roku w polskim Działdowie, w rodzinie robotniczej” – mówi o sobie autor. — Wojna uniemożliwiła mi ukończenie studiów. Rozpoczęły się trudne lata okupacji. Przez dwa lata pracowałem w fabryce gumowych płaszczy przeciwdeszczowych, następnie wywieziono mnie na przymusowe roboty do Niemiec, marnując się za drutem kolczastym obozów. Armia Radziecka nas wyzwoliła.” Jej dalsze życie jest związane z Rosją: M. Yu Dołgova wyszła za mąż za rosyjskiego oficera i została obywatelką sowiecką. Historia opowiada o ekscytujących wydarzeniach z życia młodej Polki; Nie mniej interesujące jest poznanie ze słów naocznego świadka życia politycznego przedwojennej Polski, tego, jak Polacy żyli i walczyli w latach okupacji faszystowskiej, a także poznanie życia mieszkańców zachodniej Polski. Losy głównej bohaterki Ireny mają wiele wspólnego z losami autorki. Nie oznacza to jednak, że jest to tylko biografia. „U stóp Starego Zamku” to dzieło literackie, wynik pracy twórczej, uogólnień i refleksji. Ta pierwsza opowieść M. Yu Dolgowej niewątpliwie interesuje czytelników.